De eerste foto's

Sfeerbeeld : een hut langs de weg

De vrijwilligerswoning. Het ligbed is voor de show ;-)

Vis op Keniaanse wijze

Restauratie van een aantal schoolboeken

De keuken in de school

Kleutertjes die wachten op hun ontbijt : porridge, een soort havermoutpap

Feest in klas 2

Op school

Na een leuk en ontspannen weekend, volgde ik inmiddels drie dagen mee op school. De bedoeling is om in het 2^de en 3^de jaar de kinderen met leerproblemen apart te nemen en hen in kleine groepjes les te geven. Ik volg eerst nog twee weken les samen met deze leerlingen om te wennen aan hun manier van lesgeven. Hoewel ze op de speelplaats aan mijn rokken hangen, zijn sommige kinderen mijn aanwezigheid in de klas nog niet gewoon. Om ze niet helemaal te choqueren is het dus beter om mijn stijl van lesgeven op bepaalde punten te laten aansluiten bij wat ze gewoon zijn. Als je ’s morgens binnenkomt in de klas, springen de kinderen bijvoorbeeld recht en roepen luid ‘goodmorning teacher’. Dat geroep hoor je hier veel, ook bij de leerkrachten. Het lijkt wel of ze denken dat kinderen iets beter begrijpen als je het roept. En dat ze het zeker zullen onthouden als ze het nadien zelf 3x moeten roepen. Nu ja, dit zijn de gewoontes hier, dus ik pas mij aan. Als de kinderen inhoudelijk maar degelijk onderwijs krijgen, roepen of niet… Een ander voorbeeld: als een leerling een oefening aan het bord maakt en blijkt dat die juist is, klapt de rest in hun handjes en doet de leerling in kwestie een dansje. Het deed mij denken aan sommige voetballers die scoren. Zo schattig, om je kriek te lachen.
 
Vandaag hebben we in klas 2 (het tweede leerjaar) de verjaardag gevierd van een Belgisch jongetje dat een meisje in die klas sponsort. Het was vandaag de verjaardag van die jongen, en dus had zijn familie ballonnen opgestuurd zodat ook wij zijn verjaardag konden vieren. Dat was een groot feest voor hen, want een ballon krijgen ze natuurlijk niet elke dag. Maar ja, als je klas 2 een ballon geeft, kan je al raden wat de andere klassen willen. We hadden er niet genoeg, en pas na een paar keer herhalen dat er écht geen meer waren, dropen ze af. Ik had er hier in mijn vrijwilligerswoning nog een stuk of 600 liggen (waarvoor dank, Esprit) en beloofde dus morgen elk kind van de school een ballon te geven. Ik ben mij mentaal aal het voorbereiden op een stormloop van smekende handjes…
 
Deze middag bleef ik op school eten en proefde voor de eerste keer Keniaanse bonen met rijst. Ik moet zeggen, het smaakte mij echt. Dat mijn lepeltje niet zo proper was en er soms een zandkorrel tussen mijn tanden knarste, maakte niet eens uit. Ik kreeg wel een veel te grote portie. Ik besloot mij toch niet ziek te eten en mijn overschot terug te geven. Met veel schuldgevoel en duizend sorry’s…
 
Over zandkorrels gesproken: ik waste net mijn kleren. Een paar topjes en twee rokken. Het water was zwart, van al het stof dat hier langs de weg opwaait. Dat plakt aan je vel en kruipt in je kleren. Lang leve dus de (koude) douche.


(ben nog steeds bezig met de foto's, da's iets voor binnenkort)

Eerste dagen

Hoewel het helemaal niet simpel is, zal ik toch proberen mijn eerste indrukken neer te schrijven. Het moeilijke is dat bijna alles anders is dan bij ons. Niet alleen de zon, maar ook de mensen zijn hier warm. Op straat word je hartelijk begroet met jambo, iets wat bij ons ondenkbaar is. Voor je de kans hebt gekregen om hulp te vragen, staat men hier al klaar om iets te kunnen doen. Een heel andere mentaliteit dus maar ook een andere levensstijl. Hun tekorten op materieel vlak compenseren ze ruimschoots met hun zorgeloosheid: geen stress, geen problemen zoeken (want er zijn er geen), alles op het gemak dus. Leuk, maar wel wat aanpassen voor mij.

Om te beginnen bij het begin: de vliegreis was al een avontuur op zich, maar samen met een Amerikaanse vrouw ben ik er uiteindelijk in geslaagd goed en wel over te stappen, met bagage. Met twee uur vertraging dankzij de ferry van Mombasa kroop ik uiteindelijk doodmoe onder mijn muskietennet…

De dagen nadien heb ik kennisgemaakt met het weeshuis Kebene, hier vlak naar de vrijwilligerswoningen. Ook daar wachtte mij een hartelijke ontvangst, ook door de kinderen. Verder heb ik de buurt verkend met de manager van de school, inkopen gedaan, geld gewisseld, internet geregeld, enz. Ook het prachtige strand heb ik intussen gezien. Ik denk dat een plons in het water niet lang zal uitblijven, want een mens snakt hier naar verfrissing.

Gisteren leerde ik hoe je een verse vis klaarmaakt, of beter, hoe je die gewoon in stukken snijdt en frituurt in de pan. Ik had het niet gedacht, maar het smaakte zeer lekker. Zeker als je met je handen mag eten :-)

Ik ben nog niet in de school zelf geweest, dat zal pas voor na het weekend zijn. Ik heb mij vandaag al wel beziggehouden met het kaften van de handboeken. Omdat het bijna niet te geloven is hoe ze deze boeken nog kunnen gebruiken, heb ik er wat foto’s van getrokken. Meer dan wat oplapwerk met lijm, plakband en plastic kon ik niet doen…

Verder verloor ik al twee keer een achtervolging met een hagedis in de keuken, herstelde ik zelf mijn toilet, en beschik ik over computervaardigheden waar ik zelf geen weet van had. Vreemd dat een mens in nood soms net iets meer kan ;-)

Tot zover de samenvatting van mijn eerste dagen. Groetjes en tot later!

(de foto's toevoegen lukt blijkbaar niet, hopelijk later!)