De wedstrijd

Dinsdag 25/1

Donderdag spelen de oudere jaren een tornooi van voetbal, korfbal en volleybal tegen andere scholen. Blijkbaar zie ik eruit alsof ik alles van korfbal ken, want de leerkrachten vroegen of ik het team wou samenstellen en of ik met de trainingen wou helpen. Dat is dus deze middag gebeurd, en over drie dagen spelen ze die wedstrijd. De regels van korfbal kennen ze niet, die van volleybal nog minder, en de technieken al helemaal niet. Dus hebben we gezegd dat we morgen ‘voor echt’ gaan trainen. Niets te vroeg als je het mij vraagt. Maar ja, pole pole natuurlijk…

Deze week ben ik opnieuw verrast door een grappige gewoonte. Ik tekende een bananenblad op het bord en wou dat inkleuren met groen krijt. Toen het krijt afbrak en op de grond viel, riep de klas in koor ‘sorry teacher’. Zelfs na vier keer mijn krijt te laten vallen, verontschuldigde heel de klas zich nog voor mijn onhandigheid. Grappig, want ik zei altijd dat ze geen sorry moesten zeggen als ze niets verkeerd deden. Maar dat is hier blijkbaar normaal. Sla je je voet om of struikel je over iets, dan zeggen de mensen rondom je ‘sorry’. Nadeel is dan wel dat je niet zomaar kan verder wandelen en kan doen alsof er niets gebeurd is J

Maandag 31/1

Intussen zijn we een internetloze week verder, en ben ik zelf begonnen met lesgeven. Een hoekje van de refter wordt ingericht als klasje. Omdat de kinderen anders soms met 30 in een klas zitten, zijn deze kleine groepjes handig om te controleren of iedereen het wel snapt. Want wanneer heel de klas herhaalt wat een leerkracht zegt, kan je onmogelijk zien welk kind maar wat aan het brabbelen is.

Daarnaast leerden we vandaag over het ziekenhuis. Ik had mij met de leerkracht verkleed als verpleegster en mocht heel wat materiaal gebruiken zoals spuiten, verband, naald, enz. Zowel de leerkracht als de kinderen vonden het geweldig, want meestal lezen ze gewoon wat in het boek staat. Een foto van een spuit of een naald staat daar niet altijd in, vandaar dat een visuele voorstelling altijd leuk is. Nu maar hopen dat mijn toneeltje ook het gewenste effect heeft.

De trainingen van vorige week hebben op de eerste wedstrijd geen enkele vrucht afgeworpen. Hoe kan je ook een volleybalwedstrijd winnen als je nog nooit voor een net hebt gestaan. Sommige meisjes waren zeer gemotiveerd, maar niemand kon op voorhand inschatten hoe hoog en hoe ver dat net was. Heel jammer. Maar onze jongens hebben de andere school zowel in volleybal als in voetbal verslagen. Wanneer iemand van onze ploeg scoorde, liep heel de school al roepend op het veld. Schattig om al die kleintjes door elkaar te zien lopen. 8-0 was de eindstand, dus dat compenseerde het verlies bij de meisjes wel wat.

Het sportteam. Ondanks de hitte heb ik ook zo’n rode tent aangetrokken. Niet bepaald elegant, maar het zorgde wel voor een groepsgevoel. Die Centea-petjes waren duidelijk ook niet voor mijn hoofd gemaakt…

Voetbal spelen op blote voeten bij gebrek aan deftige sportschoenen. Hier kwam de school op het veld na een goal.

Deze foto heeft niets met de wedstrijd te maken, ik kon het gewoon niet laten J